göðün alnýna köprü kuruyor
gecede kayýn
sayýlý kaldýrýmlar /yeniden sayýn
odalarý süslüyor vazolar
içinde beyaz yol çiçekleri
emanet bir zamandan geçiyor
elbisende yamalarýn
bir kayýn çimenleri okþuyor saçýyla ala canlý
bir kayýn buna aðlýyor nedense
cam tanesi meyveler
eleyip asýyor güneþleri duvara
gölgesini dikiyor umutlarýn
þarký söylüyor annem kapýda
ilk çaðdan beri, o da kayýn
ikizini arýyor bütün cezalar yankýsýnda ayýn
tuhaf
ufalanýyor kayýnlar kayalar gibi sonra
bir soðuk bir ateþ sorma
her dalýnda baþka açan bir dil
her topraða sýðan baþka iklim
silahlar çekiliyor göz bebeðine
aklýn þaþar dünya
kalbini doðurmuþ kayýn
düþüyor aþkýn göbeðine kayýp
hepimiz için dal yeþil kýrýlmýþ ve kýþ
utanýyor kayýn utanmýyor ayýp
.