Değişim

küçüktüm,
mutluluk,
soba üzerinde yarýlan kestanelerden,
onlar yarýldýkça
yüzüme bir okyanus köpüðü gibi
oturan gülüþlerimden ibaretti.
küçüktüm.
korku,
vakitsiz vakitlerden birinde
annemi kaybetme ihtimaline denkti sadece.
ve biraz okkalý bir tokadý hakkettiðim
anlarda,babamýn gölgesiydi üzerime düþen.
küçüktüm.
ve acý,
bilye kavgasý yaparken,yahut bisiklet peþinde
koþtururken heyecanýmý,
dizlerimde,yüzümde,vücudumun bir yerlerinde
bir yýlan gibi kývrýlýp yatan ince yaralarýmdý.

büyüdüm.
mutluluk,
olmasýný istediðimi,
olmasý muhtemel olaný..
ve belki hiç olmayacak olaný aramaktan ibaret
bir kavrama dönüþtü.
büyüdüm.
korku,
her an, her vakitte,her yerde
ensemde nefesini hissettiðim..
ayak izlerimin üzerine basarak
yeryüzünde beni takip eden azýlý
bir düþmana benzedi.
büyüdüm.
ve acý,
kimliðimden,soyumdan,benden bir hakikat gibi,
ayrýþtýrýlamayacak bir uzuv,
kayýtsýz,þartsýz bir baðlanýþla
sahiplendiðim bir mana,
her þart ve durumda vazgeçme ihtimalimin
namümkün olduðu bir imtihan fasikülü olup
yerini aldý cesedimin cebinde.

büyüdüm.
ve deðiþti dünya.

- Abdullah Cemek


Sosyal Medyada Paylaşın: