Atla bütün boþluklarý
ufuklara bakýþýndan belli
zifiri karanlýklarda
tükenmiþ umutlar gibi
yaðýp yediverenlere
gidiyorum, kime ne?
Ne türkülerimi aldým
ne þiirlerimi
bütün hikayelerimi avuçlarýna býrakýp
kilitlenip düþlerinde
dönüp sensiz yollara
kanýp ardýç aðacýndaki cýrýk kuþuna
tutunup kanatlarýna üveyiklerin
tutmayan kireçler gibi
sinip örtülerine
gidiyorum, kime ne?
Öyle bildiðin gibi deðilim
uzaktan deðil
aç çocuklarýn sofrasýndan
kurumuþ ekmek gibi yüreðim
ýsýrsan güller açar dilimde
þimdi serserice falan diyorlar ya
ateþe çalan yüreðini
kimsesiz asi
iþte öyle
adýný gizleyip ceplerime
dönüp yüzümü rüzgar mevsimlerine
harcayýp gülüþlerimi gidiyorum, kime ne?
09.02.2019/ Antalya
Sýtký Özkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.