Sabahlara kadar okunmuþ kitaplarýn aðýrlýðý var üstümde
erken uyanmýþ köyler gibi
sanki tütün tarlalarýnda sevdalanmýþým da
güneþ geçmiþ yazmasýz baþýma
izmaritlerimde iþkence izlerim
gelmeyin üstüme
nefessiz kaval sessizliðindeyim
küsmüþüm yediverenlere
tomurcuðunda duran erguvanlar gibi
martýlar döküyor gözlerim
alnýmda zemheri lekesi
nereme dokunsan sen
gelmeyin üstüme
sessiz baðýrmalara yüklü dilim
sýnanmýþ daðlar gibiyim
sabrýn hamurunda saklý düþlerim
güneþte üþürüm, geceler ölüm
sabahsýz çaylarda uyuþur bedenim
üvey çocuklarýyýz biz bu düzenin
türkülerini yakmýþ ülkelerle dolu ceplerim
gelmeyin üstüme
suyunu yutmuþ ýrmaklarýn suflesindeyim
sensiz boðulmalara mahkum yüreðim.
3.02.2019
Sýtký Özkaya