perdesini açarken ellerin sesi
toplayýp bütün geçmiþi gidiyor sabah
saymadým
kaç zerrem ziyan
bu duygularla þimdi sana
þarký söylemek isterdim inan
ayný matemi dinle
sarýyor baþa yine alý yeþili
olsaydýn ya aðlasaydýk demek
incitiyormuþ zamaný belli
dað ova demeden hiç
atmýþken umutlarý biz
ömür sancýsýnýn eksilmiþ kapýsýndan
ne kolaydý gülmek oysa
yetiþmedi yarýna yarým kalan
duvardan düþtüðünde bir resim
yerinde kalan iz býraktýðýmýz en derin
susup susup söylediðimiz
çok teselli lazýmken
bir aðýt bir de kalem deðildi
þimdi bu duygularla yazýlan
otobüs camlarýna aþina
saçlarýn vardýr siyah
yüzüne dökülmüþ giz, hoþça kalan.
Ocak 2018
.