Ben sende uzak bir kente döndüm Ýçime þuursuzca sensizliðini gömdüm Ip ýssýz sokaklarýnda mecnun oldum Bir þarký tutturdum, budur yokluðun
Bu yaban kentin ýssýzlýðýndayým Maskesi düþmüþ karanlýðýndayým Sensizlik ejderhasý peþimde Kovalar beni ateþler saçarda, Bu korkunç kentin ýssýzlýðýndayým
Kesilmiþtir sesim, tükenmiþtir nefesim Sensizlik beni boðdu, sonumdayým Bu yaban kentin son duraðýndayým Çýkmaz sokaðýnda kentin ölüsüyüm
Boðdun sen beni, uzak kentinde ölüm Geldi beni buldu, iþte sonum gülüm Mutlumsun uzak kentindeki yok oluþum Mutlu ettimi seni kentindeki ölümüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alaaddin Uygun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.