ateşten gömlek
yine gecenin kudretli karanlýðý çöküyor
þehrin yalnýz kubberine.
yine vakit, ateþten bir gömlek takvimlerde.
sessizliðini ilikliyor bir lal ehli iki eliyle,
gözleriyle ölümü süzüyor âmâ’nýn biri.
bir perde ötesinde her þey hayatýn,
dýþarýsý hayat,
ölüm içerisi.
otopsi istiyorum kalbime,
ki yaþýyor olamam göðsüme vurup duran sevincimi
yitirdiðimden beri.
kelimeler mana harbinde,
harfler birbirine düþmüþ,boðazým savaþ alaný.
sayfalarca susulabilen bir öykü dinliyorum,
kulaklarýmda ölüm fermaný.
yaðmura küsüm,
rüzgara dargýnýz perdelerim ve ben.
ziyadesiyle okkalý bakýþlarýmdaki kývýlcým,
güneþe düþman kesilen.
ve gün yüzü görmem biliyorum,
deðmese pervazlarýma kuþ gagalarý.
derin bir okyanustan geçiyorum,
her yaným düðümlü benliðime.
unuttuðum ne varsa aklýmda,
aklýmda hayatýn lades oyunu,
ölümü koymayýn avuçlarýma.
iskemlesinde ihtiyarlayan bir usta da deðilim,
talih kovalayan bir hayta da.
kimin ayakçýsý olmuþsa yüreðim,
ayaðýmý yerden kesti.
kime minnet etmedimse,
karþýmda bitti.
deðilim kimsenin bir þeyi,
yaklaþmayýn durun!
bir tabutum var,
ona da dört ol yetti.
yine gecenin kudretli karanlýðý çöküyor
þehrin yalnýz kubberine.
yine vakit, ateþten bir gömlek takvimlerde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.