yalnızlık

yalnýzlýk peydah olmuþ bir vakittir senden sonra,
gidiþinin manþete düþtüðü gazatelerdir,
günlerdir,dünlerdir yalnýzlýk.
boynumdan boynuna asýlý kolyelerdir,
kulaðýmda sesindir yalnýzlýk.
ansýzýn gelen sarýlma isteðidir sana
yahut hiç tanýmadýðým bir insana.
cüzdanýmda baþkalaþmýþ yüzündür yalnýzlýk en çok,
ve bazen oradan bana baktýðýný unutabilmemdir,
hala tazeyken ayak izlerin kalbimde.
vurup geçer suratýma güz yelleri,
alnýmda kaynar kýþ güneþi,
avuçlarým yanar,
ve ben yalnýzlýðý çizerim duruþumla,
susuþumla.
elbet ayný dilde lal oluruz bir gün seninle de,
ayný aþkta kör kuyuya düþeriz.
düþmeliyiz..
ýssýz bir sokakta elinde sigara eskiten biri olarak
kalmamalýyým aklýnda,
yüz çevirdiðin ben deðilim,yalnýzlýk.
gölgemle bile kavgalýyým,
dönüp dolaþýp sana koþuyor,
anlaþamýyoruz.
iþte bunlar hep yalnýzlýk.
giderken býraktýðýn boþluðun,
ve belki hiç gelmemiþ olma ihtimalin,
vazgeçmiþliðin,
ya da hiç sevmemiþliðin..
yalnýzlýk sende saklý bir hazine,
külfeti bende.
gözlerimi boyayýp gelsem kentine,
en sevdiðin kelimeler ceplerimde.
yine mi dolduramam kalbini ?
bana tonlarca yalnýzlýðý çok gör,
bir tutam seni görme.
yalnýzlýk dikenlerle dolu bir düzlemde,
yalýn ayak koþmakmýþ.
bana gülü’ver,
dikende ahýmý koyma.

- Abdullah Cemek

Sosyal Medyada Paylaşın: