bir kadının mektubu

I.....


Yalnýzlýðýna gömülmüþ sevdalarý,
Nice hüzünleri saklamýþ,
Uzun saçlarýna adaklar dolamýþ,
Ve bir gün ortaya çýkar diye
Senelerce beklemiþ,
Bilinmeyen bir kadýnýn mektubunu
Taþýr bütün þehirler..

Þimdi hangi kaldýrýmýn parke taþlarýna bassam
Anýlar çarpar gözlerime,
Bulutlanan sisler dolaþýr,
Bütün uzuvlarýmda..
Ve sonra dökülür bütün yaðmurlar
Islanýr bütün umutlarým,
Baþým yine de dik
Bata çýka giderim..

II....

Bir kadýn tanýdým
Gözlerine hayatýn renklerini boyamýþ,
Siyah,gri,beyaz derken
Denizin mavisi
Yani ölümün rengi kuþanmýþ,

Bir de elinde mavi bir tespih
Ýmamesi kýbleyi göstermeyen
Mavi bir tespih.
Yine de dik yürümüþ,
Bütün daðlarý aþmýþ,
Bütün korkularý mezara gömmüþ
Tespihi de kýrýp siyaha...

O günden sonra her þehirde
Kana bulanmýþ kaldýrýmlar
Her gün onlarca ceset ve onlarca ölüm..

Bir kadýn tanýdým
Umutlarýný hep cesetlerde arayan
Her ölümün ardýndan biraz daha umutlanan
Bir kadýnýn mektubunu okudum.

9 Kasým 2018 Ýzmir

Sosyal Medyada Paylaşın: