Duvarlar Yıkılıyor Üzerime

‘’Kadýn dört duvar arasýndan etrafýna baktý,
sonra küçük bir tebessüm yanaklarýna deðdi.
Yine de mutlu olmasýna yetmedi tanrý.

‘’Tanrýnýn olduðu yerde özgürlük yoktur.’’dedi kadýn..

Duvarlar yýkýlýyor üzerime
Her taraf karanlýk
Sokaklar þaþý göz kýrpýyor
Her gözün içinde saklanan kimliðim
Tanrým ben hangisiyim diyorum.


Lambalar neondan eksik
Yýldýzlar dökülmüyor içeriye
Perdeler karabasan
Ve sessizlik ölü bir kent
Nerde kaldý kuþlarýn ahengi
O her sabah uyanýrken
dinlediðim serçe þarkýlarý.


Kaldýrým taþlarý patlamaya hazýr
bombalar gibi dizilmiþ sanki,
Pankartlar bozguna uðramýþ,
Ve Dükkanlar salaþ meyhaneler gibi müþterilerini beklerken
Ýçeriye giren suretlerde bir yalan rüzgarý
Hem de ölümün gölgesinde
Ne zaman düþeceðini bilmeden.

-----

Duvarlar yýkýlýyor üzerime,
arzusunu yitirmiþ
Aklýn çemberinde barikatlar
Bütün yollara kesik vurmuþ,
Yani Nereye çýksam bir kumpas,
Hangi kavgaya baksam,
Hep ayný bilmece,
Kiminle konuþsam ayný þarký,
Ýþ güç,emek nerde? Hangi yüzün altýnda,
Kumar oynayan bakýþlar,
Yani tanrý her senaryoyu oynuyor
Ve oynarken ne yazýk ki
pazarlýk yapmadan öldürüyor..


Þimdi soruyorum kendime
Tanrým ben ölüyor muyum
Yoksa jiyanýn pundunlarýna
maruz kalmýþ bir tanrý mýyým

Duvarlar örülüyor üzerime
Gözlerimin pýnarlarýnda bir suskunluk
Ýçerim öyle bulutlu ki
Ne bu susuþlar bozuluyor
Ne de dökülen yaðmurlar diriltebiliyor beni.

Haziran 2018 Ýzmir.

Sosyal Medyada Paylaşın: