karanlık..

Ay ýþýðýnýn hiç doðmadýðý sakin ve çýðlýk atan geceler,
Sesim yankýlanýrdý soðuk duvarlarýn akislerinde
Gece ikiye bölünürdü,
yýldýzlar düþerdi,
Paramparça olurdu bütün çarpýþmalar ve sonra savaþlar.

Bir benlik yitimiydi bu felsefenin koyulmamýþ adý
Soðuk rüzgarlarýn hiç dinmek bilmeden estiði,
Her tarafý kýrýp döktüðü,
Her tarafýn korlar içinde yanýp tutuþtuðu,
Sesimin tükendiði,
Ara sýra da sözün bittiði yerdi.

Þimdi bu karanlýk gecenin içinde
Sessizliðim beni kederin kendi çýkmazýnda
hançer gibi deþiyor, ne söz kalýyor geriye ne de sükunet
Yaralý bir güvercin gibi kanadým öyle kýrýk ki
Kanayýp duruyorum.

Ve Akan kanýmýn küçük göletler gibi
Bir þehrin bütün sokaklarýna,
Bütün sahillerine,
Bütün köprü altlarýndaki mazgallara
Nasýl doluþtuðunu izlerken
Ölen insanlarýn cesetlerine
Boþ gözlerle bakýyorum.

Gecenin hýrçýn sessizliði,
Seri bir katil gibi
Yüreðimi binlerce yýldýr
Dört duvar arasýnda yatan bir mahkum gibi silip götürdü kimi zaman da
ne merhamet býraktý nede bir tanrý..

Nereye dönsem orada siyah renge kuþanmýþ bir cinayet
Sonrasý da ;
Ölüm,yýkýlmýþlýk,çýðlýk…
Yani tanrýsýz bir rüyanýn kabusu.

Hiç izlediniz mi böyle bir filmi?
16 ocak 2019 ÝZMÝR

Sosyal Medyada Paylaşın: