ÖMÜRLERDE ÜŞÜR ELBET

Bir çýðlýk gibi düþtük topraða...
Zedelenmiþ yalnýzlýðýmýzý,
Ardýndan yokluðumuzu bölüþtük kimsesiz çocuklarla..
Ve!
Yetmedi ömrümüz hayata...

Aykýrý bir romandýk yazýlmadýk..
Bir þarkýydýk yarým kalmýþ notalarda..
Kan revan dillerde ýssýz kaldýk,
Bir sýzýydýk hayatýn ortasýnda...
Riyakar sevgilerin alnýnda bir yalandýk..
Ýliklerimize kadar yalnýzdýk,
Zalimdi hayat
ve...
yandýkça yandýk..

Tutamadýk yollarý ve ardýndan geçip giden yýllarý...
Tutamadýk!..
Özlemlerin dilinde derin bir of kaldýk..
Her akþam evine maðlup dönen çocuklardýk..
Terkimizde hep yangýnlar vardý..
Yüreðimizde deli sevdalar..
Üç kuruþluk insanlarýn elinde birer oyuncaktýk..

Önce umutlarýmýz çalýndý elimizden..
Ardýndan hayallerimiz..
Kör bir tabuta koyulurken düþlerimiz.. sorulmadý dileklerimiz..

Þimdi üþüyen bir ömür kaldý bizden geriye...
Ömürlerde üþür mü demeyin..
üþür elbet..
Uzamýþ soðuk bir hayatýn kýyýsýnda, kýrýlmýþsa düþler..
Ömürlerde üþür elbet..
S.tatar...
Sosyal Medyada Paylaşın: