Gecenin hayrý gündüzün þerrine karýþýrken
Dergahtan bozulma küçücük evimde
Düþmüþ bir kaleyi taþýrým
omuzlarýmýn üstünde.
Uykuya dalan askerin
Dipcik yemesi gibi zýplarým
bazen olduðum yerde.
Bir çay koyup ocaða
Cebi delik Pakize gibi
Sürekli seyahat ederim
kendi içimde.
Dýþarýdan bakmayý da
ihmal etmem ara sýra kendime.
Çýnladýkça uzak zamanlarýn sesi
kulaðýmda.
Uçuk bir tebessüm oturur dudaklarýma
Herkes birilerine kýrýlýrken
ben kýrýlýrým içimdeki Ben’e
Pasif direnirim hak ettiklerime.
Yalnýzlýk kutsanmaya baþlar acý ile
Çürümenin kitabýný yazar
tefe koyduðum her cümle.
Ateþ alýr kalemim
yaþama deðen harflerin her birinde.
Üç tarafý denizlerle
dört tarafý ecnebilerle çevrili ülkemde.
Kendimi bulmak isterim
Ateþ hattýnýn edebiyat vadisinde.
Göðsümü yýrtýp geçtikçe bir acý
hadi kalk derim düþünce kendime.
Düstursuz yenildikçe.
Kendi kendimi bilerim.
Kýrarým kelepçeleri
bulamasam da anahtarýný.
Üzümün tadýný armudun çöpünü iyi bilirim
maðlubiyetleri öðrendikçe.
Ezcümle þunu derim;
yorucu yolculuklar biriktikçe heybemde
devreden baþlangýçlarýn bakiyesidir her son
Merakla baþladýðým hayat
ihtirasla bitse de
Düþlerime engel olamayacak hiç bir balkon.
kendi þarkýmýn içinde döndükçe..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.