umudu akla teslim edip
bütün hayaller zimmetlenince gerçeðe
ve düþler,
bir deri
bir kemik kalýnca gözlerimizde
lale,
devrini tamamlamýþtý çoktan
aþk mevsiminde..
sen kýlýf ararken minareye
ben,
balta biliyordum yeþiline
ayný ipin üstünde bir yandan emekleyip
diðer yandan emek vermek
can’bazlýða
bir bize mahsus maharet gibi görünse de
içinden çýkamadýðýmýz her iþin
üstesinden gelen ellerin
nihayetin
hüzzam ardýna sakladýðýn
nihaventin
kalbine iliklediðin kalbimden gelen
o eþsiz sesin sedasýna
nasýl da kulak vermiþim
desem,
her sitemden payýna düþecek kar’ yüzünden
ihya olur gerekçen
þimdi sýð sularda yüzdürüyoruz gerçeði
ne batma ihtimali var geminin
ne de boðulacak kadar diri bir düþ
umut desen aklýn zimmetinde
hayaller renk körü
ve her aþk
fesat karýþmýþ ihaleye gebe kalýrken
kurak kalplerde
söylesene,
keþkeler mi aðýr basar
yoksa iyi ki mi
dünde kalan hikayede..