YALANCI HAYATLAR

Hep ayný yerden kýrýlýr mý insan?
Hep ayný yerden kýrýldý umutlarým..

Dilsiz bir þiirde unuttum kekeme çocukluðumu..
Tekil uykulara kapanýrken gözlerim, kýyametim oldu vuslatlarým..
Çarmýha gerildim dipsiz sevdalarda, utangaç gözyaþlarýmda temize çektim günahlarýmý..
Pansumaný gecikmiþ yol üstü sevdalara yazýldý adým..
Kararmýþ bir gökyüzünden düþtü, düþsüzlüðümün öksüz anýlarý..
Merdiven altý sevdalarda yaþadým aþklarýmý..
Miadý dolmuþ intiharlardan geçtim, baþýboþ sevdalardan.
Hala tazeydi yaralarým ve hala kanýyordu, yüreðimin küçük avuçlarýnda anýlarým..
Hüküm giymiþ sözlerim susuyordu, katran gecelerin sabýkalý sabahlarýnda..
Zamana bir kere yenilince insan, korkuyor artýk herþeyden.. nefes almaktan bile
Suskunluðuna doyamadýðým, varlýðýnda öldüðüm sevdalarým oldu..
Kimi zaman yüreklendirdim harfleri. Sessiz çýðlýklarýn içinden geçerken, kalemime yansýdý yüzümün soðuk rengi..
Dündü!..
Dün..
Herkes yorgunluðunu atarken yarý uykularda, ben sert acýlarýn üzerine ilmek ilmek iþledim harflerimi.
Tek bir motifini bile es geçmedim hayatýn,
Düþlerime yabancýydý sevdalarým, bir o kadarda yalancý..
Hayat diye hüznü sürdüm yüzümün çizgilerine
Acýyla büyüdüm, ben büyüdükçe içimde büyüdü acýlarým..
Koca bir þehirde yabancýydým..
Her yaný daðlarla örülü yüreðimin ortasýna, bir þiir mabedi kurdum kafiyelerden arýnmýþ.
Kalemi elime her aldýðýmda, öyküsüzlüðümün öyküsünü yazdým beyaz sayfalara..
Kendi cenazemi taþýdým omuzlarýmda..
Dikiþ tutmayan aðýr yaralarým oldu..
Kurduðum aþk cümleleri, imlasý bozuk devrik cümle diye düþtü sayfalarýma..
Gözlerimde ne zaman bir umut belirse, gizli bir kürtajla alýndý ellerimden..
Can kaybýndan ayrýlýða hüküm giydi sevdalarým.
Sevdanýn dili konuþulamayan bir alfabeymiþ, sevince anladým..
Ýçimde ölü doðmuþ binlerce þiiri uyandýrdým uykusundan
Tuzu eksik olmayan gözlerime uyku haramdý sanki.
Cevabý bilinmeyen bir bilmece gibiydi hayat, bu yüzden cevapsýz kaldý tüm sorularým.
Faili meçhul tüm cinayetlere yazýldý adým. Ulu orta sýzýyordum ayrýlýklarýn içine,
Yüreðimde onurla taþýdýðým vakitsiz yüzlerce cinayetlerimle giriyordum her güne.
Sevdaya her arka çýktýðýmda, soluðu kesildi sözlerimin.
Kayýptý! Uðruna bir ömür verdiðim düþlerim.
Hain bir pusuda þehit verdim yüreðimi.
Uzaktý gittiðim tüm mesafelerim.
Kalabalýk sanýyorken her yanýmý, yanlýzlýða çýkýyordu adýmlarým.
Adýma yazýlmýþ rollerdi ustaca oynadýðým,
Hep!.. acýnýn repliklerinde takýlýp kaldým.
Tüm cephelerde onurluca tek baþýma savaþtým.

Bir temmuz gecesiydi, içime düþtüðünde acýlarým.
Yakýn yollarým uzak oldu bir anda, kahpece örülmüþ bir mayýna bastý ayaklarým.
Eriyordum takvimlerin gölgesinde
Üzerime atýlýrken tüm suçlar, cinayet romanýna konu oluyordu sevdamýn adý.

Bir temmuz gecesiydi!..
Düþtü ellerimden yüreðimin bir yaný..
Uyanamadým aydýnlýk sabahlara.
Güzel bir masal beklerken hayattan, o kabuslar sunmuþtu bana..
Ýçime!.. ta yüreðimin en derinine iþledi vurulan her hançer..
Suskunluklarýmdan anlamlý cümleler adadým, kayýp þiirler mezarlýðýna.
Sesimin en sevda haliyle anlattým sevdamý, demlendim aþkýn ateþinde..
Aslýnda hepimiz rehiniz hayata bir yerinden..
Kimimiz aklýný rehin býraktý..
Kimimiz yüreðini..
Kimimiz ise geleceðini..
Hüzünlere gelin etti kimimiz geçmiþini..

Bir temmuz gecesiydi!..
Bin parçaya bölünmüþtü bedenim
Ýçimde yeþeren umut filizleri kökünden koparýlmýþtý.
Yüreðimden sýzýyordu karanlýklar, adressizliðim yüzüme bir tokat gibi vuruyordu.
Ýçimde biriken tüm savaþlara baþlamadan yenilmiþtim.
Sancaðýný düþürmüþ bir asker gibi düþmüþtüm yere, son bir kez öperken topraðý dudaklarýndan, ölümü bin kez prova ediyordum gözlerimde..

Bir yüreðe kaç mezar sýðar?,
Bir yürek kaç ölüyü defneder canlý haliyle?..

Bir temmuz gecesiydi!
Ýðfal edip aldýn yüreðimin bekaretini..
Utanma!
Artýk gel al geriye kalan emanetini!..

10/25/2017
S.tatar...
Sosyal Medyada Paylaşın: