Üç Tel

Bugün, üç tel saçýn düþmüþ,
Oturduðun koltuðun hemen yaný baþýna.
Týpký masallarýn sonundaki üç elma misali,
Düþmüþ iþte, gökten düþer gibi üç tel,
Benim bahtýma…
Öyle ince, öyle narin, öylesine sen…
Masallardan bile daha bir anlamlý,
Daha bir güzel ,
Daha bir ayrý yakýþtý nedense bilmiyorum,
Bu üç tel, benim ellerime.
Yuvasýndan düþmüþ bir serçe gibi sýðýndým,
Senden emanet, bitmeyen hasretine,
Üç tel…
Üç sen gibi, nakýþ nakýþ iþledi yüreðime,
Üç gül ve bir hasret,
Senden düþen iþte nasibime,
Mevsimler sende döner gibi, sanki kýþtan bahara,
Gönül gel sen aldanma bu yalancý baharlara,
Bu bir avuntu sadece,
Bir vaha hasretinin ortasýnda
Ömrü bir hasret aralýðý kadar iþte en fazla.
Ne hallere düþtüm, gör bak ben sende.
Yine yenildim dilime, gözlerime, yüreðime.
Geceyi teslim ettim dinmeyen bir hüzne,
Kendimi sende bilinmez bir meçhule,
Benim dilim lal, senin yüreðin saðýr iþte,
Duymuyorsun bir türlü,
Ben ne kadar istesem de.
Karanlýða haykýrýr gibi,
Sessizliðe fýsýldýyorum adýný, gizliden gizliye,
Duymayacaðýný bile bile.
Bir umutla uyanýp bakýyorum,
Yokluðuna uyandýðým her sýradan güne,
Yok…
Yok iþte, kahretsin…
Yine yoksun,
Yine kaldým elimde, üç tel saçýn ile.
Gecenin hüznünden yadigâr, üç sen kokulu tel ile.
Ay düþünce hayalinin üzerine,
Bir yýldýz daha kayar hasretine doðru,
Karanlýklar ötesinden tam yüreðime,
Ve sen…
Ve sen bir düþ gibi belirirsin, gözlerimde yine.
Kurþun gibi aðýr bu yokluk,
Vurulur düþerim,
Düþer kalýrým ben sende.
Aslýnda…
Aslýnda ben hep seni bekledim sessizce,
Gel dediðinde koþabilmeyi,
Git dediðinde,
Her þeyden geçercesine kendimden kaçabilmeyi.
Özlediðimde, geceme dolunay,
Kaybolduðum sensizlik denizlerinde,
Yakamozum olabilmeni,
Aklýma düþtüðün her vakit,
Göðsümün tam üzerine çöküp,
Bir daha hiç gitmeden kalabilmeni,
Ümidi ümit edebilmeyi,
Onlar da kýrýlýp yerle yeksan olduðunda,
Kendime senli yalanlar söyleyebilmeyi,
Sende yaþamadýðýmý bildiðim halde,
Bütün kýrgýnlýklarýma raðmen, sende yeþerebilmeyi.
Aramadýðýn zamanlarda,
Üç tel saçýn ile kendimi teselli edebilmeyi,
Bakýþlarýný düþürüp ardýna çekip gittiðinde,
Ben, gözden ve herkesten ýrak,
Kendimden geçebilmeyi istedim.
Neylersin baðlýyým þimdi sadece üç tel saçýn ile,
Hayat denen bu bilinmez keþmekeþe.
Gidem desem kopmuyor, kalsam beni tutmuyor.
Ne yapsam, ne söylesem, bir türlü tat dökmüyor,
Kýrýldý mý bir kere, kendime bile sözüm geçmiyor.
Senden gayri her þey kalmýþ bende,
Bir sen geçip gitmiþsin, gitme kal derken ömrümde.
Daraldým, bu bitmeyen hüzün denizinde,
Adýn dilimi yakar, demlenir hasretimde,
Yaran bir sýzý,
Kanar kendi halinde,
Derinlerde bir yerlerde.
Cana deðdi o son gülüþ…
Korkarým yok bu hasrette,
Ne benden sana,
Ne de senden bana,
Bir geri dönüþ.

Sosyal Medyada Paylaşın: