Besmelesiz bakýyorum bugün
Ýstanbul’un yüzüne.
Yüreðim burkularak þahitlik ediyorum
Bir babanýn dalgalarda kayboluþuna.
Gözyaþý ile ýslanmýþ sigarasýný
öylece tutarken elinde.
Dönülmez gemiler yüzüyor selinde.
Böðründeki acýyý bohça edip
yavrusunun mezarýna
yalýn ayak koþuyor yollarda anne.
Günler sönüyor takvimlerde
saniyeleri zehirliyor hýçkýrýklar.
Dayanamazken
cama düþen damlalara
Nasýl dayansýnlar
canlarý düþerken topraða.
Ve ’’gitme kal ’’demenin
ne demek olduðunu
o zaman anlýyorum..
Ýnsanýn dünyaya
karýþmamýþ halinde.
Göð(s)ümü yakan
bir bakýþý var ki sessizliðimin
Ölüm tarlalarýna ekilirken kar
bedenimde soðuk ýsýrmalarý.
içim zemheri buza yakýn
Tabutsuz ve kefensiz
rüzgarýn canýna okuyor yapraklar.
Kül eridi söz bitti
þiir nedir deseler þimdi.
Yüzümde filizlenen acýdýr
ilkel yaðmurlar gelip
dayandýðýnda kapýma .
Kalemim kýrýk
huzurum yalýnayakken
Yine bana kanar yarýnki baharlar..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.