Özlemedin mi?

Geldi çöktü yine zamansýz bulutlar,
Sensizliðe ayýrdýðým, gidiþine küskün odamýn üzerine.
Sanki sen yeterince kaplamamýþsýn gibi her yeri,
Zamansýz süzülen bu yaðmurlar, boðar beni
Ýçeride yaðmur, içimde sen.
Dýþarýda güneþ, gönlümde batan sen.
Hüznü benden taþan bir yoksunluk gecesi,
Gözlerimde, kayan yýldýz sen.
Her þey bir yarýþ içinde sanki,
Benimle vefaya dair, inat edercesine,
Ben unutmak istemiyorum diyorum,
Onlar, yeter çok düþünme, o gelmez diyor.
Onlar kalk git, üzme kendini diyor.
Ben, ondan baþka gidecek yerim yok ki diyorum.
Onlar bak yine yaran kanýyor diyor,
Ben dokunmayýn yarama,
Yaramda yar var diyebiliyorum sadece… bir kuru yar,
Senin anlamýný aðzýna kadar doldurduðun,
Benimse aðzýma bile yakýþmayan yavan bir söz.
Ýçinde sen olan, benden dökülen, bir kuru yar,
Bir türlü anlaþamýyoruz konu sen olunca iþte,
Derdim anlaþmak da deðil ya zaten,
Seni unutturacaksa eðer bana.
Ama yine de olmayacaktým bir daha ben böyle,
Öyle söz vermiþtim ya sana son bakýþýný da alýp giderken,
Islanmayacaktý bir daha kirpiklerim düþünürken seni
Kendi yaðmurlarýma kapýlmayacaktým.
Sen aklýma geldiðinde,
Ben çekip gidecektim kendimden,
Ta ki… Özlemin beni benden alana kadar.

Seni hatýrlamak için hep bir bahanem vardý benim,
Bir gün gördüðüm bir rüya,
Baþka bir gün okuduðum bir kitap.
Hiç bir þey bulamazsam sana dair bir yaþanmýþlýk,
Buluyordum iþte bir sebep, kokusunu senden alan.
Hiç bu kadar uzamamýþtý bizde mesafeler,
Oysa biz ne þehirler devirmiþtik, özlem yanmasýn diyerek.
Þimdi ise bir sokak ötesi, bir çiçek bahçesi yerin
Yani senin hep olmaný istediðim kadar yakýnýmdasýn aslýnda,
Ama ben neden gidemiyorum,
Neden direniyor ayaklarým bu sana gidiþlerime.
Olanca acýmasýzlýðýyla sana sürüklediðinde göz buðularým gecenin bir yarýsý,
Oturup diz çöktüðümde topraðýnýn baþucuna,
Neden artýk hep ben konuþuyorum,
Ve sen… Ve sen... Sadece dinliyorsun.
Eskiden böyle deðildik biz,
Hep sen konuþurdun, ben gözlerimle dinlerdim seni.
Þiir gibiydi her sözün, her bakýþýn, her halin…
Ýþte bak, en sevdiðin çiçeklerden getirdim yine sana,
Ne olur bir kerecik daha kalk… Kalk da bak bana
Yýldýzlarý kýskandýran o siyah gözlerinle…
Adýn bir nefes kadar kýsayken dilimde,
Acýn bir ömre sýðmayacak kadar uzun
Kapatmýyor zaman denen kefen, hasretini bende.
Yýllar sonra çok þey mi? istiyorum senden,
Sahi… Sahi sen hiç mi? özlemedin beni,
Çekip gittiðinden beri bu yürekten…



Sosyal Medyada Paylaşın: