DEDEN BÖYLE BİR ADAMDI OĞLUM

-Dedesinin “ad-isti” oðlum Osman Buðra’ya-

Eski bir resmi var þimdi odamda
Her kul gibi fani beþerdi deden.
Ýki göz bir evde, topraktan damda
Züðürt kral gibi yaþardý deden.

Dört beþ koyunla bir ineði vardý
Meþeden bir çoban deðneði vardý
Sýrtýnda yamalý “köyneði” vardý
Yük sýrtýnda daðlar aþardý deden.

Þu ocaðýn tütsün diye dumaný
Çalýþtý, “gevredi her gün imaný”
Temmuz sýcaðýnda, harman zamaný
Güneþin alnýnda piþerdi deden.

“Çift sürdüðü” tarla susuz kýraçtý
Üç gün toksa karný iki gün açtý
Ömrü bir hengame içinde geçti
Kýzar bazen gama düþerdi deden.

Bir türkü söylerdi düþünce gama
“Lazým olur,” derdi “adam adama.”
“Göverip de bostan olmadý,” ama
Her bahar köklerden yeþerdi deden.

Daha genç yaþýnda yetim kalmýþtý
Kýtlýk vakti dört yýl asker olmuþtu
Okuma öðrenip rütbe almýþtý
“Onbaþý” diye þerh düþerdi deden.

Cebinde “yaðlýðý” üç dört katlýydý
Kavruk esmer yüzü Oðuz hatlýydý
“Mencilis adamý”, dili tatlýydý
Sohbete gelince coþardý deden.

Sofrasý açýktý, gönlü bol idi
Varýný paylaþan cömert el idi
Yayla yollarýnda coþkun sel idi
Doldurur dereyi taþardý deden.

Âlim deðil amma arif biriydi
Köy yerinde yiðit, “herif” biriydi
“Konuya komþuya” zarif biriydi
Muhtaca yardýma koþardý deden.

Dokuz yýl muhtarlýk eyledi köye
“Meyitler” okurdu kaymakam beye
Her gelen Tanrý’dan misafir diye
Aðýrlamak için “þaþardý” deden.

Adýydý tüm varý, yoktu parasý
Çok zenginden aðýr çekti darasý
Gocunmazdý zira yoktu yarasý
Kötünün baðrýný deþerdi deden.

Ne zalimden kaçtý, ne güçten ürktü
Ömründe sadece Allah’tan korktu
Ýhlaslý Müslüman, Türk oðlu Türk’tü
Adamýn hasý bir Avþar’dý deden.

Oðlum, deden köklü kayaydý daðda
Hâlâ hatýrý var ölüde saðda
Adamýn adamý sattýðý çaðda
Ýnsanca kalmayý baþardý deden.

Aslan AVÞARBEY (Mülkî)
01.06.2018-Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın: