Haydi, pembe kanadýný kapat, ümitsiz melek ; Beyaz elbiseni ve altýn pýrýltýlarýný çýkar üstünden; Havalanmanýn hýz alacaðý göðün yükseklerinden Bir yýldýz gibi akman ya da bir nesrin içine düþmen gerek.
Bir kuþ gibi yere konmalý ayaklarýn. Uçmak yerine yürü : zamaný deðil yine; Ahenkli hazineyi hapset kalbine ; Bir an için rahatlasýn ve dinlensin çalgýn.
Ey göðün zavallý çocuðu, boþuna þarký söyleyeceksin Onlar ilahi dilini anlamazlar senin ; En tatlý ezgilerine bile kulaklarý týkalý olduðu için !
Ama, mavi gözlü güzel meleðim, gitmeden önce, Solgun yüzlü sevgilimi görmeye git benim yerime, Ve uzun bir veda busesi kondur alnýnýn üzerine !