en çok sende bozulurum görünmezliðime
ama hayýr, sen beni en çok görensin
ince nakýþlar olduðunu bakýþlarýmda
sesimde makamlarýn düzgün oturduðunu
gülerken sesimdeki hüznü
biri dokunsa, anýnda aðlayacaðýmý
sorun o deðil iþte
sorun senin görünmezliðinde
kaç kýlýk deðiþtirirsen deðiþtir
az sonra çekip gideceðinde
mayýs gülünü kulaðýma iliþtirip yeniden
bir cümle acýyla baþ baþa
neyse, alýþtým artýk bende
her þarkýmýn yarým býrakýlacaðýna
su deðil, kül döküyorum ardýndan
geçmiþ günlerin yanýk kokan külünü
o özlemleri, bekleyiþleri
þarkýlarý
tüm hayalleri hayaletleri yakýyorum
en gerçekçi günümdeyim
görünmez yapýlan her þeyi gözden geçiriyorum
perde arkasýna saklanan yüzleri
nasýl da çýkar kokuyor
sevgisizlik, sahtelik
ve daha pek çok olumsuz þey
ben neyim ki, devede kulak
birini dinlesen seni kat kat aþýyor
þükür diyorsun yüreðindeki noktacýk aðrýya
þükür beni ’hale yola’ koyuyor
yoksa bom boþ bir insan neye yarar
kalbinde hiç insan sevgisi taþýmayan
durmadan birbirini taþlayanlar
belki sayfalarca destan görünmez de
bir noktam görülür uzaktan
sýrtýna yüklediði bütün duvarlarla
altüst edilmiþ kentlerle, evle
bozulmuþ ormanla
anlayacaðýn, her þeyle
içinde gün güne çoðalan
aþkla!..
04. 05. 2018 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.