Ben aðlayýnca
Ýçimdeki bahçede
cemreler rüzgara düþer.
Savruldukça saçlarým
zaman vuslat
mekanlar bahar kokar.
Ekmek doðrarým acýlarýma.
kýrýntýya kanat çýrptýkça martýlar
Bakýþlarýmda çatlayan gece
sevinç olur sabahlara.
Kulaðýmda çýnlar sabah ezaný
Bir nefesi ikiye bölüp
ýsýtýrým ellerimi dua ile.
Kýt kanat da olsa
yaþarým aþký
Çiçekten taçlarla dolu
yeminler denizinde.
Sýcak ekmek gibidir gülüþüm
adresini sormayýn yok bende.
Güneþ doðmadan önce
Bir demlik çayýn
ikiye bölündüðü yerde
Karþýlarým sabahý umut ile...
Nokta koydukça hayat
iki nokta da ben koyarým yanýna
bitimsiz olsun sevdam diye..!
Öfke nedir bilmem ben
Keskin kýrýklar olsa da
yaþam çizgisinde
Kök olan ek olur bir anda.
Bilirim ki;
’iyi ki’lerin
bir gün ’Eyvallah’ ile biteceðini.
Öpülen alnýmýn terini
ellerimle sileceðimi.
Çizdiðim patikada
dolaþýrken ayak sesleri.
Yüreðim ellerinde tokalaþýr
netametli sessizliðin.
Beceriksizce kaynamýþ
olsa da yaralar.
bakarým avuçlarýma.
Toplarým daðýnýklýðýmý
alýrým geçmiþin kýrýklarýný
Unutulan elde yýkarým selamlarý
Kimseden tartý istemem
taþýrým kendi aðýrlýðýmý.
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.