gündelik güneþler parýldýyor
can verecek histeri ritimleri
içe kapanan göklerin
gözbebekleri samimiyetsiz
iki hezeyan arasýnda nabýz kötürümü gibi
dinledim
ve
gölge heykellerini kuþlarýn göz çukurlarýna yaptým
kükürt yeþili uzaklarýn çýðlýklarýný
ömürsüz çaðlatýrken
çokça da
hücresiz kirpiklerin terlerini sildim
sokulgan yýkýmlarý
gevþek sandýk kanatlarýna sakladým tonlandýlar .
nazlýca
uçtular
izledim
miktarýn damakta daðýlan tadý gibi aðýrdý telaþlarý
prematüre ýþýk ýslýðýnýn beyaz teni
ruhlarýnýn son saltanatýydý
kayboldular
böylece
gündüz de bitti
biliyorum
hiç kimse ayakta kalamaz kendi yükünün harýnda
bu çabada ödüm patlayýverdi
üzgündüm.
aðlayan kalbimle geceye döndürdüm yüz saçaklarýmý.....
seslendim.sözsüz.
ya hep ya hiç.
.....