ruhunu kelebekli bulutlara asmýþ
bir inþadýr göz çukurlarý
harmanlanýr
masallarýn kaygýsý gibi utangaçlýðý
gücenir renklerindeki iþbilirlik
sonra.
ben suskun bir duaya dönerim
kirpiklerim
yokluðunun uykusuzluðunu
nispet yapar düþüncelere
yoðrulur hýçkýrýk eþikleri.
koklar salt pencereler dirençlerimi
kepenksiz hücreleþir bedellerim
hatta birden
uçurumlar fýrçalar ýslýklarýmý
kaðýt harflerle
uzanýrým avuntu ölümlere
gömülürüm eylemsiz boylamsýz
ey benim sen yaným
titreyen aþklar gibi
þiirlerde konuþursun
yeniden doðarým
ama büyüyemem
çünkü sen
aðlarsýn kalp gözlerimin özlem bebekliðinde
ve ben
söyleyemem
ne yaðmuru görürüm
ne de gökyüzünü
.....