fluaşk
aramýzda gerilen köprüde durdum
tavrýmý kucaklayýp yorgun kalbine
yýllanmýþ bir kadýnla geri döndüm
kolay deðil ibrahim
yaban kaldýðýn gözlerin memleketine
mülteci gibi sýðýnmak yeniden
iþte sana budala bir mana
kusurlarýnda çiçekler büyüten
aynalarda kendini küçülten bakýþlar
insan çürümeye mahkum bir yaprak
kuþkuyla örülmüþ duvarýn altýnda kalan
korkular da karanlýklar gibi kuyulara akar
insan beklerken ibrahim
beklerken yaþlanýr en çok
þimdi gövdem
bütün gerçeklerde saf tutuyor
oysa herkes tanýr kendi yalanýný
yanlýþ þehirleri tavaf ederken bulduðunda doðrularýný
o an kendi içinde kuruntulara ayrýlýr mesafeler
ancak
bu sendeki, olmayýþýmýn öfkesidir belki
yokluðumdaki varoluþumu özleten
ilk heyecanlarý ’fluaþk’laþtýran hafýza kayýplarým
ah sen ve ben ve tenhalýðýmýz
gülü, þarabý ve þiiri anýmsatan
þarabý þiire, þiiri güle düþman eden
kadýn bir davadýr senin nezdinde
beyaz çarþaflarda masumiyet arayan
kendini affetmeden ölen ruhun melali
güya son bir arzu ile dirilmek isterken
tarihin çocuklarý inciten aksaklýklarý
takvimlere bütün acýlarý not düþer
insan eriþmek ister ibrahim, bütün örtülere
fakat bunlarý bilemez kimse diyor kader
allah ile aramýzda tarifsiz bir keder
allah ile aramýzda buruk mesafeler
kime sýðýnýrým ibrahim
kime sýðýnsam sýðamam kalbime
kime koþar soluðum can havliyle
gök ve yer ile bir olmaktan korkarken
endiþe içinde saklanýr riyalarým
insan sevilmek ister bir de arsýzca
yalan deðil ibrahim
ben ne benzetmeler bilirim de söyleyemem
bu gerçekler sana göre deðil
bütün bunlar sana aðýr gelir
gölgelerde sesin
seslerde suretin
ve bütün günahlarýmda parmak izlerin var
insan ne zaman dirilir ibrahim
müebbed bir ölüm içinde
mart/2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.