Sis, Tevfik Fikret, Uyarlayan: Sunar Yazıcıoğlu

TEVFÝK FÝKRET
Günümüz türkçesine uyarlayan:
Sunar Yazýcýoðlu

SÝS

Sarmýþ yine ufkunu bir inatçý duman,
bir beyaz karanlýk ki gittikçe artan.
Aðýrlýðýnýn altýnda silinmiþ gibi cisimler,
bir tozlu yoðunluktan ibaret bütün resimler;
bir tozlu ve heybetli yoðunluk ki bakýþlar
dikkatle nüfuz edemez derinliðine, korkar!
Lâkin sana lâyýk bu derin kara örtü,
lâyýk bu tesettür sana, ey zulümler meydaný!
Ey zulümler meydaný… Evet, ey parlak sahne,
ey facialarla donanmýþ muhteþem sahne!
Ey þatafatýn, gösteriþin beþiði, mezarý
Þarkýn öteden beri alýmlý sultaný;
Ey kanlý aþklarý nefretle titremeden
besleyen, zevke, eðlenceye susamýþ göðüs;
Ey mavi kucaðýnda Marmara’nýn sularýnýn
ölmüþ gibi dalgýn uyuyan zinde yýðýn;
Ey köhne Bizans, büyüleyen koca bunak,
ey bin kocadan arta kalan el deðmemiþ dul;
güzelliðinde henüz tazeliðin sihri belirgin,
hâlâ titrer üstüne seyreden bakýþlar.
Hariçten, uzaktan açýlan gözlere süzgün
gök mavisi gözlerinle ne munis görünürsün!
Munis, fakat en kirli kadýnlar gibi munis;
üstünde coþan gözyaþlarýnýn hepsine hissiz.
Kurulurken daha, bir hain el
yapýna sanki lanetin zehirli suyunu katmýþ!
Hep ikiyüzlülüðün kiri, dalgalanýr zerrelerinde,
bir zerre saflýk bulamazsýn içerinde.
Hep ikiyüzlülük kiri, kýskançlýk kiri, yararlanma kiri;
yalnýz bu… ve yalnýz bundan çýkýp ayrýlma ümidi.
Milyonla barýndýrdýðýn cetler arasýndan
kaç alýn vardýr çýkacak temiz, parlayan?
Örtün, evet, ey zulüm… Örtün, evet, ey þehir;
örtün ve sonsuza dek uyu, ey günahkar devir!..
Ey debdebeler, tantanalar, þanlar, alaylar;
katil kuleler, kaleli, zindanlý saraylar;
Ey hatýralarýn saðlam türbesi, ulu mabet;
ey maðrur sütunlar ki birer zincire vurulmuþ dev,
mazileri geleceklere nakletmeye memur;
ey diþleri düþmüþ, sýrýtan sur kafilesi.
Ey kubbeler, ey þanlý dua yerleri;
ey ulu minareler, doðruluðun anýldýðý yüce mevki,;
Ey damý çökük medreseler, mahkemecikler;
ey servilerin siyah gölgesinde birer yer
temin edebilmiþ nice bin sabýrla dilenen;
"Geçmiþlere rahmet!" diyen mezar taþlarý.
Ey türbeler, ey her biri gürültülü bir aný
uyandýrarak sessiz ve sakin yatan ecdat!
Ey tozun ve incir aðacýnýn savaþtýðý eski sokaklar;
ey her açýlan yýkýðý bir olay sayýklayan viraneler,
ey kötülerin pusuda uyuduðu yer.
Ey kapkara damlarla yýkýlmamýþ birer matemi
temsil eden sessiz, yýpranmýþ evler;
ey her biri bir leyleðin, bir çaylaðýn yerleþtiði
gam görmüþ ocaklar ki acýyla somurtmuþ,
yýllarca zamandan beri, tütmek nedir… unutmuþ!
Ey midelerin sýkýþtýrmasý zehri önünde
her alçaklýðý yutan kurumuþ aðýzlar!
Ey üstün yaradýlýþa, en hazýr ve yedirip içiren
bir kudrete ulaþmýþ iken aç, tembel ve kýsýr;
her nimet, her üstünlük, her bolluk sebebini
gökten dilenilen tevekkülle alçalma.. ikiyüzlülük!
Ey köpek baðýrtýlarý, ey konuþma üstünlüðü ile seçkin olan
insanda þu nankörlüðü lanetleyen ses!
Ey faydasýz gözyaþý, ey zehir gibi gülüþ;
ey zayýflýðýn ve hüznün ifadesi, lanet okuyan bakýþ!
Ey efsaneler boþluðuna düþen hatýra: Namus;
ey mutluluk kapýsýna çýkan yol: el ayak öpme!
Ey silahlý korku ki zararýnýn sonucu,
öksüz, dul aðýzlardaki talih beklentisidir!
Ey þahsa dokunulmazlýk ve hürriyete yakýn
bir nefes alma hakký veren efsane kanun!
Ey boþ vaatler, ey sonsuz sürekli yalan,
ey mahkemelerden devamlý sürülen hak!
Ey kuþkularla saldýrýyla acý çekmekten yorgun düþmüþ
vicdanlara uzatýlan dinleyen kulak;
ey dinleme korkusuyla kilitlenmiþ aðýzlar!
Ey sevimsiz ve hakir tutulan milli çaba;
Ey kýlýç ve kalem, ey siyasi iki mahkûm;
ey fazilet ve edepten kýsmet alan unutulmuþ yüz!
Ey sakýnma yüküyle iki kat gezmeye alýþmýþ;
ileri gelenler ve taraftarlar, tanýnmýþ koca bir kesim!
Ey öne eðilen baþ ki ak pak, fakat iðrenç;
ey taze kadýn, ey onu takibe koþan genç!
Ey acýlý anne, ey küskün eþ;
Ey kimsesiz, avare çocuklar… Hele sizler,
hele sizler…
Örtün, evet, ey zulüm… Örtün, evet, ey þehir;
örtün ve sonsuza dek uyu, ey günahkar devir!...

TEVFÝK FÝKRET 18 Þubat 1317 (3 Mart 1902)
Günümüz türkçesine uyarlayan:
Sunar Yazýcýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: