ŞİİR(K)

Bir gece sýnýrý aþabilirim,
Devletin, nefretin , edebin...
bir dað baþýnda yürüyebilirim, yalýn ayak, sarp kayalarda.
deli gömleðimi giyip
beynimde bir tura çýkabilirim.
kolumu dikenli tel örgülere kaptýrýp,
seni önemli bir gün ilan edebilirim.
gece þaþkýn
kelimeler gýyabýnda hüküm verilmiþ aþkýn
son nefesindeyiz.
o yüzden saklamalý bütün harfleri,
tedbirli yürümeli arama noktalarýnda.
geçince sýnýrý,
ilan etmeli seni cümlenin bütün öðelerine.
sonra majestelerinin yüzüne tükürmeli.
ve kaçmalý ordan
kaçmalý...


altýna ne giysen gider bir efkar geziyor beynimin koridorlarýnda.
þiirler tank olup yürüyor göðsümde.
bazen çok korkuyorum geceden, annemden, senden
ihtilal baþlýyor
sonra taþra oluyor kalbim
sürülüyorum büsbütün
ekmeðim yetmiyor diyorum.
yenilmiþ bir av gibi gözlerine b-akýp bakýp
uzun menzilli bir masaldan  geçiyorum.
þimdi iþaret parmaðýný þakaðýma dayayýp iki el ateþ edebilirsin.
rapunzelin saçlarýný sýfýra vurabilirsin.
beni yýkýp yep yeni bir imparatorluk kurabilirsin
inkar edebilirsin bütün eþitsizlikleri.
þiir içtiðini
kör kütük þair olduðunu.
ben þiir olduðumu
sonra þi(i)rke gidip geldiðimizi...



pynst.




Sosyal Medyada Paylaşın: