Rodop'ların Kızıyım Ben

Bir yaným Rumeli’nde demirli
Bir yaným yaþamaya sevdalý bir deli
Olsa da;Üzerimde
göçmen bir kuþun yorgunluðu
Ýki gözümde tüter
daðýn taþýn topraðýmýn izi.
Bostan korkuluðu gibi dikilenlere inat
Yüreðimde güneþin hep özgür sesi.
Sallandýkça göçer sevdalar
göðün salýncaðýnda
Bir yýldýz gibi inerim kumsala.
Açmadan aðzýmý
güzel konuþma dersi veririm
karabatak kuþlarýna...
Sabrý eðirip
Ýndiririm amaçlarý yarýnlarýn denizine.
Doðmamýþ çocuklar at koþturur
nasýrlý ellerimde.
Savruldukça eski korkularým
mýzraðýn içinden geçer göz yaþlarým.
Uyuyamam kalbimin gümbürtüsünden.
kuþlarýn bakýþýna göre deðiþir gök yüzüm.
Seneler yýkadýkça günlerin ölüsünü
bulurum vesikalýk gülüþlerden
sabahýn en güzel gülünü.
Soluk soluða çarparým kokusuna.
yeþilin ensesinde yaparým çöl düðünü.
Gecem vardiyalý çalýþýr sabahla
eskileri alýp yýldýz yaparým sabýrla.
Yýkarým düþleri emeðim ile.
Geçiririm süzgecimden.
umudun en güzel odalarýný.
Ellerim çay kokar
gün doðdukça kalemimin sesinden.
Öperim dudaklarýndan kelimeleri.
Arda boylarýnda anýmsarým sevdiklerimi.
Ve
Beyaz yaþmaðý siyah feracesi ile
bitmemiþ sýcaklýðýn içinden bakar
Hazel Kadýnýn gözleri
Siyah lastik ayakkabýlarýyla
Ateþin kalbinden titreyerek geçer izleri.
Bir çocuk aðlar sol memesinde nenemin.
Zamanýn dokunaklý sesiyle
sýmsýký tutar annemi.
Haritalarda olmayan sabahlara
köprü kurar her gece kanatlarýyla.
Dizelerin arasýna sýðmayacak kadar
Asil ruhuyla.
Gün boyunca
Gök mavisinde kalýr yüreði.



Gölgelerinin sesi ile aðladýkça
nabýz atýþlarýný duyumsarým her anýmda
Üþür belime kadar bedenim.
Damýtýp hüzünlerimi
yakama takarým kimlik çiçeklerini.
Sonsuz bir þiir selinde
yapayalnýz terlerim çölün dikenlerini
Asýrlýk bir kitap olur yaþam
ömrümden daha kalýndýr filmi.
Baðrýma bastýkça umudun kanayan yerini
Mevsim ne olursa olsun
karlar kaplasa da yüreðimi
Rodop’lu yaným aðýr basar
inatla doðarým her güne
Bir ölünün solgun yüzünde.
Seyirir çiçekler penceremde.
Bir bebek aðlamasý bozar
savunmasýz sessizliðimi.
Sarýlýrým köküme hayat veren drama
Kim birleþtirecekti yüksek tepeleri
uçurumlar olmasa.
Kasýrgalarýn terine kim yazdýracaktý özgürlüðü
Yaþamýn boþluðunda
kim yüreðime ekecekti sonsuz sevgiyi.
Ölmenin en güçlü çiçek açmasý gibi daðlarda
Büyümek en güçlü düþmekmiþ Arda boylarýnda...

Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın: