hani diyorum býrakayým þu þiiri bir kenara çýkýp durmasýn karþýma eski giysisiyle geri çekilen ellerimin üstünde bir nefes dinlenmesin hayali yýkýp gelmesin yýllarýn duvarýný gözlerim üþümesin
kalsýn duvarda asýlý okunmamýþ kuran gibi suskunluðum aþkla oturmasýn yanýnda saçma sapan iþler yaratsýn kendine örtüp çýksýn kapýyý ardýnda kalsýn nefessiz aldýrýþ etmesin hiç koþup gelmedi diye oðuþtursun ellerini
kendi kendine boðuþsun anýn hüznü bakýþý içinde kalsýn gömülsün nasýlsa bir çýkaran bulunur dökülür yýlan kavý çürüyen zaman’lar bile unutur kendini bir bakar ki aðrýlý insanlar, yanýnda kývrýlýp uyuklar kaç þiir
ses söz tutsak kalýr boyun büker aþk ölmez
yarýn geleceðini bilirim ama zorlayacaðýný örülen duvarý bir resim asacaðýný en canlý renklerinden dünyanýn
29. 11. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.