öyle kalýn ki mavin
en az deniz kadar
bir kýlýç balýðý olup delsem bu zýrhý
bulsam dibini nasýl gök’yüzün
hangi batýklar okþar yüzünü
yetersiz kalýr bilirim okyanus dalýþý
içimde kalýr çiçeklerim
bir pencere maviye açarlar oysa
hiç kötülük yoktur içlerinde
hiç küfretmezler
güneþ ýþýnlarýný döndürse benden
bana kulaç atmazsa çocukluðun
solarým yitik mavilikte
kimden hesap sorarým
nerde hani
mavi mine çiçeðim
nerden bilirler hangi ýrmak daha mavi denizden
gök neden beðenmez asýl rengini
soyulur derisi bir güzel günün
kan rengidir çýplakken
mavi deðildir silah
insan elinde
ince bir mavi geçer içimden
görülmez; sevgidir
tutar ellerimi
heey kalýn mavi!
orda kalmayacaksýn
söz..
28. 11. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.