varlýðýmda yokluðumda kýrýk dökük say ki söylenmemiþti sözler say ki seni hiç kýrmadým hep kendimeydi zararým...
yürüdüðüm yollarda sürgün bir nefes boyu uzaklýðýn sessizlik incinirken deniz maviye küs bir yaným dokunurken sevgiye gözyaþlarým güneþe gölge hýçkýrýklarým düþtükçe denizi olmayan bir kente
kýrýlýrken söz ne vakit adýn geçse kendime uçurumum gölgesini andýkça bulut dudaðýma býraktýðýn hasretinde bir dal kýrýldý içimde dokunsan aðlayacak acýsý kendine eþ
adýn yok...yüzün yok...
ve bilmiyorsun ki bu yüzden kentimde yaðmur kekremsi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
suskunum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.