düþünürüm boþ sayfalar insanda yazýlýdýr kara zemine beyaz kalemle atýlýr imza onca yaþanmýþlýk doldurur gözleri eksi göz diker artýlara morartýlmýþ göz altlarýyla anne aðlar bebe
bu kitap çoktan yazýlmýþ olmalýydý belki yeni bir güçle çýkýlmalýydý karanfil sokaðýna. görünmez, silik yazýlar yansýtmaz onu sokakta kalan ayak izleri var komþularýn acýyarak baktýklarý yüz silmez kendini her düþüp kalktýðýnda yeniden güneþin doðuþuna yönelir her ýþýn yepyeni bir güne gebedir hisseder bunu yazar; nasýl çýkýlýr bu güçlü sýkýntýdan
yazýlacak sayfalar kendiliðinden çevrilmez büyük bir el var belli ki insanýn eline kalemi veren oku diyen
insan baþka hayatlarla da büyür kurtulur zayýflýðýndan her açýk kapýda durup bakar içeride kim, ne var görür pencere önünde birisi sorgular dünyasýný
çocuklar koþar gelir oyundan nasýl dökülür gözyaþý çocuklarýn omzuna
görünmez sayfa açýlýr..
15. 11. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.