insanlýk buhar olup uçarken þiirlerde uçar mýyýz bilemem burnundan solurken dünya takar mýyýz kuþlarýn kanadýný isi pasý kiri üstümüzde iken yerlerin bu aðýrlýk kaldýrýr mý bizi unutur muyuz yoksa baþýmýza gelen en küçük þeyi
yükselir miyiz bulutlara bunca acý ölüm savaþ içinde çýkar mýyýz içinden bu karmaþanýn katilleri, çocuk tecavüzcülerini unutup yürür müyüz en ön saflara býrakýp gerilerde kara alýnlarý yüzleri
nasýl hafifler bir þiir yüzü gülmeden annenin tespih taneleri gibi süzülürken yaþlar gözünden askerinde kalýrken ana yüreði
bir serçe deðin çarparken kalbi sevgilinin gün güne incelirken gül yüreði bir kaba sýðmazken akþamlar ay karanlýk gölgeleri atamaz üstünden güç olurken sabah bir tüy kadar hafiflemez þiir insan
aðýrlaþtýkça aðýrlaþýr bütün gölge haydi kollarýnýzý açýn dese gün açamaz kimse
bir esinti gerek belki
güneyden güneyden!..
12. 11. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.