Bir çýnarýn gölgesidir bâzen, deðer katan varlýða
Rüzgârýn uðultusu
Akarsuyun ayrýlmasý kollarýna, iþtiyâkla
Sebepsiz uçmuyor kuþlar
Ýnsanýn bu denli soðuk
Vicdanýn uzak oluþu
Kýrýyorken kanatlarýný
Can havliyle ölüyorlar belki;
Kim bilir...
Düþünmek, tepetaklak olmaktýr
Diyor içim..
Ýçim, dýþýmýn efendisi
Ellerim, günâh keçisi!
Hâlbuki
Ne günler kovaladýk birlikte
Avcum ve ben
Tutunarak birbirimize...
Bilmek ölümcüldür
Bilirsen kaçamazsýn
Kaçarsan kovalanýrsýn
Gözlerin ihânet eder sana önce
Sonra diðer uzuvlarýn
Bilirsen
Yaralanýrsýn...
Herkes anlamaz seni diyor
Çok biliyor
Çok susuyor annem
Görüyor oysa
Yaþamak, ne denli bir aðrýdýr
Ne büyük bir kavgadýr
Benliðinle var olmak!
Çokça konuþmak gerek þimdi
Topraðýn çatlamasý gibi derinden
Sessizliði doðurtarak...
Çok biliyor annem
Annemi susuyorum ben!
Kasým/2017
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.