Sarmaþýk olsam da;
insan uçurumlarýnda
Bakire bir mýsra arýyorum
satýrlar arasýnda.
Eskileri alýp
yýldýzlar yapýyorum karþýlýðýnda.
Durulanýyor sözlerim
acýlanmýþ yýllarda
Bir tutam ’sus’ adanýyor.
yokluðun göz yaþýna.
Ýniyorum göðe doðru
Açýlýyor evrenin camý
ediyorum kendime iltica
Üstad’ým dedikçe yürek diliyle
kýrlangýç oluyorum
eski hayatýmda...
Yetiyor içimdeki güneþ
bütün karanlýklara.
Yaþamýn en güzel iklimini
alýyorum ayaklar altýna.
Elin deðiyor alnýma
serinliyorum Üstad’ým
Kurumuþ bir göbek baðý ile
düðüm oluyorum varlýðýna.
Sevdaný kuþanarak
giriyorum þiirin menziline
saklanýyorum umudun
en gizli odalarýna.
Sirenler doluyor avuçlarýma
ezan çiçekleri devrederken zamaný
Gölgeni kuruyorum ömrümün çadýrýna.
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.