hayatýn hüznünden damýtýlan sezgi
içtikçe susatýr içesin gelir
küçük adýmlarla girersin önce
büyür sonra içleniþlerin
her insan, her þiir ayrý bir öykü
sendedir derinden uzayan sevdanýn gülü
kolay deðildir öyle þairim demek
hangi yaraya parmak bastý bakýlýr o el
hangi sevdanýn akýþýnda yardan yana
koydu da tavrýný yaren incinmedi
seðirmedi gözü, üzülmedi gönlü bülbülün
seher vakti uçurulmadý kuþlar dalýndan
çið incitmedi yapraðý
orda birbirine deðmeden uçar kelebekler
görürsün karýncanýn dev adýmlarýný
herkes kendi topraðýnda mutlu
kavrulur kendi yaðýyla
biri inceden dokur kilimi
diðeri kuyu kazar gibi iðneyle
kondurur nakýþ nakýþ dizeleri
þehrin sergi evine
þiir þairin þehridir
yalýnayak girer kimi bu kente
kimi bayaðý bir yüklü sözcükle
kimi yeter der sözcüklerin dansý
anlamsýz sözcük neye yarar der
bencileyin kimileri
ne olursa olsun göz alýcýdýr bu þehir
sevgi çaðlayýp akar yüreklerden
aþk bulur mecraýný yorulmaz
her insanda baþka bir biçim alýr
her insanda baþkadýr albenisi
28. 09. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.