düþünüyorum da
doðulunun da bir evi vardýr batýlýnýn da
ister güneye baksýn pencereler ister kuzeye
uzakta veya burnunun dibinde
aðaçlar, evler, dereler, köprüler vardýr
herkesin girip çýktýðý bir kapýsý, merdivenleri
evinin çatýsý vardýr, çatýda kuþlarý
týklatýrlar bazen pencere camýný
bazen pencereyi açýk bulunca dalarlar içeri
bir de evde yoksan yuvalarý olur yataðýn
o kadar kuþlarý seven sen dayanamazsýn
evini bu denli sahiplendiklerine
uzak veya yakýn bir nehir vardýr
ne yüzler görmüþtür o su
ne çocuklar, ne anneler
intihar edenler, köprüden düþenler, yüzenler
bencileyin ayaðýna suya sokanlar vardýr
akarsuya karþý dimdik duranlar
oysa belli olmaz sevgisi öfkesi
kin duyar mý bilmem onu sevene
insanlaþýr mý karakteri?
ne fark vardýr doðu ile batý arasýnda
biri sömürür diðeri sömürülür
acaba bir yer deðiþme olur mu bir gün
batý katlanabilir mi buna
çocuklarýnýn suda boðulmasýna
tecavüz edilmesine eþine
dönmesine sokaklarýnýn kan gölüne
hangi yöne bakarsa baksýn penceresi
konsa bile pencere pervazýna iki güvercin
barýþ koyar mý çocuðunun adýný
doðuya benzer mi batý?
düþünsem daha
ne’ler çýkar altýndan
görüntüdeki evlerin yolun merdivenin kentin
aðaçlar geç sararýyor bu eylül
insan geç olgunlaþýyor
yetmiyor bunca ölüm zulüm
kayýtsýzlýk, kendinden baþkasýna..
25. 09. 2017 / Nazik Gülünay
Þiirimi güne deðer görü seçen Edebiyat defteri seçici kuruluna çok teþekkürler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.