baþkadýr bende eylül bir salkým sarý üzüm
hüzne bulanmýþ aðaçlar sarmaþýk gül
giden yüzün gibidir baharý tattýrmadan
sunmadýðýn bir tas ayran börek çay
ne keyifli olurdu bilsen elinden
almak gibi bir demet gelinciði
rengi yansýrdý yüzüme kýrmýzý günün
mut yaðmuruyla ýslanýrdý gözlerim
eski ev tandýrlarýný anýmsatýr birde
son sýcaklar tenimi yakarken
köy ekmeði piþiren kadýnýn pespembe yüzü
tandýra gömülen kabaða çörekleniþ
dar avluda kadýnlarýn gülüþü
sanki hiç ölmeyecekmiþ
orada duracakmýþ gibi zaman, insanlar
tatlý atýþmalar duvardaki toprak sývaya bulaþan
þairleri kýskandýran alengirli sözler
istesem yine yakalarým belki eski gülüþlerimi
bambaþka bir düþe dalarým
kimse efendi olmaz herkes kendine sultan
ayaða kalkýlýp yer verilecek varsa ki insan
bir bebeðin saf bakýþýnda ne güzel döner dünya
kansýz geçilir sýnýrsýz sýnýr
umut ekilir dost topraðýna ülkelerin
sevgi biçilir her mevsim
elini oðuþturmaz eylül
hüzün býrakmaz
özlediðim eylül güzeldir düþten..
20. 09. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.