ey içime çadýrýný açmaya çalýþan sýkýntý
seni beyaz renkli bir karanfile çevirsem
yok sihir bende deðil o yüreðimdeki güçlü insanda
her sýkýþtýðýmda dili naziktir
ince damarýndan geçer sevginin
aþký oduna deðil, ormanadýr
sincaplý aðaçlara, tavþanlý oyuða
üstündeki masmavi gökyüzünedir
istemem bilmediðim bir dünyayý
o henüz keþfedilmeye çalýþýlan
kurmaca bir öykü deðin ancak dikkatimi celbeden
bana beyaz gömleðini benim için giyen yeter
gönlünde güllerin en kýrmýzýsý
bakýþýyla gözlerimde deren
mecnuna eþ sevdazen
gözü suluyum ama aðlamayacaðým
’sesi iþitilmeyen kiþileri yazmaya devam edeceðim yine’
haksýzlýk güreþe tutuþsa da benimle
galip gelecek hak ve adalet
kimse çizik atamayacak
yýðýlsalar da bir araya
bir kiþi yetecek bana
sessizce beni seven
bir ýþýk huzmesi var cebimde kalem
elimi cebime koymam yeter
duymak için kelamý
bir adým eliftir diðeri kýrýlgan ince
bozmak istemem adýmý
harfleri daðýtana..
21. 09. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.