Mehtap

Mehtap
Sen kimsesizlerin sevdalýlarýnsýn.
Senden bakarlar geçmiþlerine sende ararlar sevdalarýný.
Mehtap sen aðlatansýn.
Yufka yürekler gözyaþlarý dökerken senin önünde,
Dilekler eðilirdir, boyun bükerdir
Al yeþil bezler baðlanýrdýr gökyüzüne,
Ve Sevdalýlar sevinirdir.

Mehtap sen bilirsin.
Bir yýldýz kayardý eskiden, sana komþu olan,
Nerede þimdi o kaygan yýldýz, yýllar oldu ben görmem.
Ona anlatýrdým bir tek sýrlarýmý.
Sen þahidim olurdun.
Öyle sýrlar anlatýrdým ki ona,
Sen kýzardýn.
Bazen çatardýn kýzardýn da kaþlarýný.
Nerede o yýldýz þimdi,
Mehtap.

Ah mehtap ah…
Yüreðimde yangýn var þimdi.
Eskisi gibi deðilim eskisi gibi esmez baþýmda seher yellerim
Artýk ayaklarým havada gezmez oldu yere deðdi.
Yýllanmýþ þarap gibiyim çarpan.
Yüreðimde yangýn söndü aþkýn külleri kaldý geri.
Yine sen ayný mehtapsýn.
Bakmaya bakarým da sen de üzülürsün þimdi.
Anla beni mehtap.











Sosyal Medyada Paylaşın: