sonra uzaklara dalýp susmak sýmsýcak ellerinden ne kalmýþ geriye ne kalmýþ ki dünlerden ve yarýnsýz karþýlýksýz pusatsýz gençliðim geçiyor gözlerimin önünden
sonra bulutlar ve sakin gökyüzünde kanat çýrpan kuþlar göðsümde dinmeyen bir yangýn içimde mahþer oysa usul usul yaðmur yaðsýn isterdim hasretine
taþ duvarlara meram anlatmak sonra bir þeyler daha geçiyor sýrýlsýklam kýrýlarak içimden
gurbetin akþamýna yaslamýþým bütün olasýlýklarý ki dünlerin hesabýdýr artýk yaþadýðým her ne varsa kalleþ gölgelere inat yokluðuyum artýk zamanýn içimi yakan sevdam ve bütün umutsuzluðumla sancýsýyým bu kahrolasý hayatýn belki de
vaktin deðerini anladým sensiz vaktin deðersizliðini sonra bu iki mana arasýnda manasýz bir hayatta hiç kaldým
bakýþlarýn susuyor artýk ölmüþ bir yüreðe ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Almira Elif Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.