süzülürken yüzümden usulca gözyaþlarý kekremsi bir t/adý vardýr yalnýzlýðýn yüzüm býçak soðuðu gökte ay yâlým
sustukça büyür içimde akþamlarý
sende kalmýþ yanýmla yargýlama yüreðimin kimsesizliðini bir ölüm uzat acýma/sýz o son bakýþýnla yokluðunu hatýrlatýp varlýðýnla öldür beni ey sevmeyen sevgili tut ç/ek beni topraðýn o sonsuz inzivasýna
sen gitmesen bahar gelmesede olur kýrlangýçlarý unut ve dinlediðimiz bütün þarkýlarý hiç konuþmadan sussak þehrin küskün havasýnda öylece yýðýlýp kalsak bütün hatýralarýn ortasýnda c/anýmda inan hayat o ân durur
çevirme ne olur gözlerini uzaklara yaralarýmý saklayamýyorum kimseden bak kalbim kanýyor ardýn sýra bir þiirle daðýlýp yine dört bir yana savruldum
sensizliðe inanmaktan artýk çok yoruldum
vefayý bulduðum gün unutma vedasý eksik bu þiiri tamamlamak için bir seher hüznünde yeniden döneceðim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Almira Elif Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.