Ey kalbim sus diyorum
suskunluðumu dillendirip
deðersiz bir geceye
yýldýzlar düþsün isterdim
anlamak isterdim gurbetini
bir kuþun kanat çýrpýþlarýnda
ve bir çiçeðin yaðmura yakarýþýnda
zaman
bütün olasýlýklarý yok ediyor
yýkýp giden olaðan akýþýnda
oysa ben
kül rengi küsmüþüm hayata
bir yangýnýn ardý sýra
kalbimi yaralar þimdi
uzaklara dalýp dinlediðim her þarký
kalabalýklarýn ortasýnda
bir ben miyim
kendi gölgesine bile böylesine yabancý
üzdünüz ulan kýrdýnýz iþte
kaldýrýmlara yüzünü döküp
boynu bükük dolaþan
bütün yüreði güzel insanlarý
ardýma dönüp baktýðýmda
yorulduðum onca þey deðer miydi
bunca acýya
deðer miydi ölümün dahi kifayetsiz kalýþýna
nereden baþlamak gerekirdi yeniden
insan kederli kalbinden bir kere vurulunca
az kalan zaman
kavuþtursun isterdim avuçlarýmý
o duyarsýz buz gibi avuçlarýna
sonra inan ayýramazdý ölüm
(anlatamamak var ya
en büyük zulüm bu galiba insana)
sorma artýk içime
içimden kopaný
ey kalbim sus diyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.