Ölü yapraklar, Jacques Prévert, Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Of! Ne çok isterdim hatýrlamaný,
Dost olduðumuz mutlu günleri,
O zaman, hayat daha güzeldi,
Güneþ bugünkünden daha iyi .

Ölen yapraklarý kürekle toplarlar,
Görüyorsun, unutmadým seni.
Ölen yapraklarý kürekle toplarlar,
Hatýralar ve piþmanlýklar gibi.

Ve kuzey rüzgârý onlarý götürür,
Unutulmanýn soðuk gecesine.
Görüyorsun, unutmadým seni.
Söylediðin þarkýyý unutmadýðým gibi.

Bu bize benzeyen bir þarký,
Beni seven sen, seni seven ben.
Biz ikimiz birlikte yaþýyorduk,
Beni seven sen, seni seven ben.

Ama, hayat birbirini sevenleri ayýrýr,
Usulca, gürültü etmeksizin.
Ve deniz kumun üstünden siler,
Ayak izlerini, ayrýlan sevgililerin.

Biz ikimiz birlikte yaþýyorduk,
Beni seven sen, seni seven ben.
Ve hayat birbirini sevenleri ayýrýr,
Usulca, gürültü etmeden.

Ve deniz kumun üstünden siler,
Ayak izlerini, ayrýlan sevgililerin.

Jacques Prévert
Çev. Sunar Yazýcýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: