MARTILAR UYURKEN (5)
’içimde bir çocuk gülüþür
seni gördüðüm günden beri’
’Henüz sen yokken mýsralar günlerin sýrtýnda birikiyordu bir bir
Yalnýzlýðým bir hikayeydi
Ve ben o hikayenin küçük bir kahramanýydým
Mutluluk gözlerimi kapadýðýmda gördüðüm rüyalardan ibaretti
Kargaþalý günler yaþardým hep
Burkula burkula zaman akardý geceye
Mevsimlerin ruhunu dizelerime üflerdim yüreðimce
Lakin en çok þubatý severdim
O soðuk pazar sabahý
Nasýlda ýsýtmýþtý gözlerin içimi bir bilsen
Henüz on sekiz yaþýndaydým Baver
Gençtim yani
Senin de þakaklarýna kýr düþmemiþti henüz
Dur hemen asma yüzünü
on iki sene önce
Þimdikinden küçüktük ya hani
Sen kalbinin üstüne düþmüþtün
Bense elimi kalbine koymuþtum
Yýllar geçti
Sanki hala kalbin avuçlarým da duruyor
Ýþte o günden beri içimde bir çocuk gülüþüyor’
Baver bu mýsralarý gördüðü rüyadan sonra
Gün aydýnlandýðý vakit Gülizar’ýn mezarýna gideceði an
Kapýsýna býrakýlan küçük sandýk içinde bulduðu günlüðün
son sayfasýndan okuyordu
Baver periþan bir durumda
Gözlerindeki yaþlara bir kimse avuç açsa
Göz yaþlarý o kiþinin avuçlarýný yakardý elbet
Beþ yýl önce kaybetmiþti Gülizar’ýný
Yýllarca yasýný tutuðu kadýnýn hiç görmediði sözlerini okuyordu
Gülizarýn kokusu tap taze
O küçük sandýðýn derinlerinden deðiyordu burnuna
Bir adam hýçkýrarak aðlar mý demeyin
Bir adam sevmiþse eðer
Küçük bir çocuktan daha güzel aðlar
Bu güzellik elbette seven bir kalbin kirlenmemiþ halidir
Baver bunun bir örneðiydi
Bedbaht adam
Köhne evinin eþiðinde yýðýlýp kaldý
Saatlerce gözlerinden yaþ döküldü
Fakat anlamadýðý bir þey vardý
Kim ve neden ölmüþ bir kadýnýn günlüðünü kapýsýna býrakmýþtý
Birden Baver o yýllar önceki kazanýn hayalini gördü
Hayallerinde henüz taze eskimemiþ
Ve hiç eskimeyecekmiþ gibi hissetiren o bedbaht günü hatýrladý
Yýl 17 aðustos 1999 gece üç sularýnda
Baver ve Gülizar bursadaki evlerinden istanbula gelmiþlerdi
Beþiktaþtaki evlerine dönerken depreme yakalanmýþ
Ve araçlarý denize uçmuþtu
Baver araçtan sað çýkmayý baþarmýþtý
Fakat Gülizar onca aramalara raðmen ne ölü ne de diri bulunamamýþtý
Baver aylarca denizden çýkýp gelecekmiþ gibi sahilde beklemiþti
En son umudu tükenince bursaki evinin bahçesine tüm hatýralarýný gömüp
Ve her gün hatýralarla dolu o mezara gidip onun için dua ediyordu
Þimdi Gülizar kokan bir sandýkla
Bir baþýna kapý eþiðinde acýlarýnýn diriliþine dayanamýyordu
5. bölüm sonu
devam edecektir
ferit karasu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.