YÜREĞİMDEKİ ŞEHİR

Hani sevmek vardýr
Ateþe dokunan buz kütlesi gibi
Yüzüne baktýkça eritir içini.
Bir de sevdiðini söyleyemedikçe,
Gözünden dökülen yaþlar gibi düþersin topraða,
Yaðmur çiseler üstüne, yeþermek istersin.
Sen filizlenmeyi bekledikçe çamura bulanýr ve daha çok aðlarsýn.

Hani sevmek vardýr,
Hayaller kurarsýn;
El ele tutuþmuþ bir tren vagonundasýndýr
Raylar üzerinde yaptýðýn yolculuk kadar uzun sevmek istersin.
Yol bitimine kadar ellerini avuçlarýnda tutarsýn,
Omuzun daki baþýna dayarsýn baþýný;
Sevdiðinin gözleri kapalýdýr,
Sen o anýn bitmesini istemezcesine,
Kýrpma ya cesaret bile edemediðin gözlerin ile;
Boþ boþ bakarsýn hareket eden pencereden,
daðlara, ovalara.
O anýn muhteþem huzuruna kaptýrýrsýn yüreðini.

Ay çiçekleriyle süslenmiþ tarlalardan geçer yolun,
Güneþin mutluluðu düþer aklýna,
Ýç çeker gözlerini alamazsýn pencereden.
Ve sonra sevdiðin baþýný hareket ettirir omuzlarýnda,
"Rahatsýz mý oldu" diye endiþelenirken
O baþýný omuzlarýndan alýr, ait olduðu þehre koyar.
Kalp atýþlarýn hýzlanýr
Þehrin gürültüsü ile uyanýr gözleri yüreðine.
Artýk senin þehrinde sabah olmuþtur.
Bir çift güneþ aydýnlatmýþtýr sol yanýný.

Geceleri yýldýzlarý görmek için baþýný kaldýrýp gökyüzüne bakmak istemezsin,
Onun o gözleri gökyüzündeki her bir yýldýza bedeldir çünkü.
Yüreðindeki þehri aydýnlatan da o gözler deðil midir?
Elbette ki o gözler senin þehrinde umut olmayý hak ediyor.
Neden mi diye hala soruyor musun?
Sen sevdiðine benim gözümle hiç baktýn mý?
Tabi ki de bakmadýn,
bakmýþ olsaydýn, þuan sevdiðini býrakmamak için,
Ona sýmsýký sarýlýyor olurdun...
Sosyal Medyada Paylaşın: