KALBİNİN SON UĞRAK YERİ

Bir martý þehrini andýrýyordu gökyüzü
Hazan sabahý kuþlarý kadar özgürdü yüreðim
Fütursuzca yaklaþan zamanlardan kurtulurcasýna
Bulutlarýn doyumsuz kentine saklýyorum ömrümü.

Yorgun yollarýn kasvetinden sýkýldým artýk
Köþe baþýnda uyuklayan sabaha öfkeliyim

Adýný yazdýðým duvarlar suskunken
Çizdiðim resimleri yýkamazmý yaðmurlar
Sessizce yaðacak bulutlardan ömrüm
Damla damla serpileceðim kirlenmiþ topraða

Belki çürük bir elma zannedeceksin
Fakat hiç bilmeyeceksin
Yaþlanmýþ duygularýmýn dalýnda olgunlaþtýðýný
Yorgunum...

Zannettiklerin zavallý bir hazan
Zail sevgilerin kurbaný bir zaman

Gün geçtikçe yaþlanýyor duygularým
Bir martý þehrini andýrýyor gökyüzü
Hazan sabahý kuþlarý kadar özgürdü yüreðim
Dönüp dolaþýp bu þehre geleceksin sonunda

Baþka bir þey umma
Nasýl tükettiysen ömrünü burda
Damla damla serpileceksin yýkanmýþ topraða
Baþka bir deniz bulamazsýn
Bu þehir arkandan gelecektir
Sen gene ayný sokaklarda kocayacaksýn
Gene ayný köþklerde kýr düþecek saçlarýna

Kaçmakla kurtulamazsýn kaderinden
Dönüp dolaþýp bu þehre döneceksin sonunda
Bulutlarýn doyumsuz kentine saklýyorum ömrümü
Damala damla düþeceksin çorak ülkemin verimli topraklarýna.

Ferit Karasu
.
Sosyal Medyada Paylaşın: