AŞK İHTİLALİ

Sahte bir akþam kaplýyordu gökyüzünü
Mutluluk karanlýða esir düþecekti.
Geceye hüzün yaklaþýyordu aðýr aðýr
Sinsi bir hasret çökü vermiþti.
Kalabalýk çekiliyordu usulca
Yerini berduþ nâralarý alýyordu.

Yusuf’un saðýnda Züleyha kopuyordu
Solunda memleket.

Baþý secdede türk milletinin,
Kürt ferd’iydi genç adam...
Siyasetten hiç anlamazdý.
Devrimin aþk olduðuna inanýrdý,
Aþkýn da sadece ihtilal kavramý olduðuna.

Nilüfer çiçekleri nefeslerini tutup
Kokularýyla gülümserken özlemlerine
Geçmiþin yorgunluðunu unutmuþlardý.

Berduþ nâralarý yakýnlarda yankýlanýyordu.
Birden ne olduðunu anlamadan etraflarýný,
Soytarýlar çevreledi.

Yaðmur çýðrýndan çýkmýþ gibi, yaðmaya baþladý
hayallerinin üstüne.

Demokrat bir gurup
sosyalizmde sevda kaçaðý var diye haykýrýyordu.
Soldaki sokak duvarýnda, devrimci duygularýn
resimleri afiþe ediliyor.
Saðýnda, devrim þiirlerinin satýrlarý iþleniyordu.

"þiirde üç anlam vardý"
-aþk ihtilaldir,
devrim, savaþan aþklara boyun eðdirmez.
Biz mutluluðu esir alýyoruz, hakký olanlara vereceðiz.
Not: bir avuç berduþ.

Polis sirenleri; yaðmurun çýldýrtýcý sesini bastýrýrken…
Ýki aþk kaçaðýnýn vücudunu alçak bir tutarsýzlýk sarýyordu.
Ahmakça düþünceler þehrin uzaðýna düþmüþ bir rüzgar gibi serin...
Ýnceden ve derin derin süzülüyordu aþkýn koynuna

"Neler olduðuna kimse anlam veremedi.
Bir den güneþi gölgeler sardý.
Mutluluklarý görünmez yaptý.
Hayýr hayýr, züleyha suçsuz,
Yusuf suçsuz... ben þahidim!
Beni sorarsanýz, onlarýn þirlerinin þairiyim"

Her þey
Bir anda suç risalesine döndürülmüþtü"

Lâmbalar gölgeleri ihbar ediyordu sanki
Yakalanmalarý an meselesiydi.
Belki de, tutklanacaktý gözlerine mühebbet,
Ya da azad edecekti yarý karanlýk yüreðine.

Bir fýrtýnaya ihtiyacý var beyninde…

Çeliþkiler yakýnýnda kelepçe hýþýrtýlarý ürpertici bir dokunak.
Yusuf köþe baþýnda Züleyha çýkmazý,
Varla yok arasýnda kocaman bir çaresizlik,

Eski zaman uykusundaki
Korku dolu veriyordu; an ve an.

"Muktedir genç yýldýz gözlü kadýnýn,
Bileðinden kavradýðý gibi,
Cesur sokaklardan birine yöneldi"

Siyasi aþk gibi akýyordu damarlarýnda.
Oysa Yusuf’un tek siyaseti
Züleyha’ya olan sevgisiydi, devrim savaþlarýnýn tam ortasýnda.
Eski bir gelenekti, adý sevmek ve özlemekti.

Karanlýk gecede delil býrakmayacak kadar hýzlý akýyordu.
Ay ve yýldýzýn kurtulmalarý uzun sürmedi
El ele tutuþup,
Yorgun gözlerine düþen korku ile uzaklaþtýlar.
Arkalarýndan takip eden tek þey gölgeleriydi...

Ferit Ali Karasu
.
Sosyal Medyada Paylaşın: