İLK ÖLÜŞTE AŞK

Sahralarda kýzgýn kumlarýn altýna batmak gibi,
Yangýným böylesine büyük..
Fýrtýnalý bir denizde yelken açmak gibi,
Durduðum yerde yaþamak bir yük..

Sonrasýnda kaybetmiþtim seni ateþlere düþerken,
O sonsuz durak için henüz erken..
bir his beliriyor birden,
söngün yýldýzlara as kendini
ve kaybol simsiyah göklerde..
Ýlk aþk misali hatýrlansýn ömrümce..

Bir kere sevmiyor insan, o da hurafe..
Sen þafak türküsünü çal ömrün en güzel yerinde.
Sonra gör mehtabý baþka sevgilerde..
bin kere mahvolur da yine vazgeçmez insan,
tabiatýdýr seviþmek kuytu gecelerde..

Ýlk ölüþte aþktýr doðrusu, bilir misin?
Koklamadan sevmeyi, akþamsefa çiçeðini..
Girer misin yerin dibine her gün,
Yazdýðýn tek bir cümle için?
"-Seni seviyorum." derken titrer mi için,
kumral hecelerde?

Kendi kalemini kýrmak gibidir bazý sevdalar,
Kaybolup giderken yakarsýn, eski hatýralar..
Simsiyah sürgün, içinde kýzýl kanca?,
Saplanýp duruyor, her nefes alýþýnda..

Allah’ým! Sen duymaz mýsýn, içimde ýzdýrap var..
düþmüþ miðferim, kýlýçlar çekilmekte,
Bir soluk müddet ömrüm var
ve tek atýmlýk kurþun;
Sað düþman, sol hain, önüm ardým pusuda..
elimde bir bozuk pusula ve o tek kýblegahým;
Dinmiyor sarýltý rüyalar, dinmiyor ahým.
Gel kahve gözüm, gel ilk muradým...

Sosyal Medyada Paylaşın: