AYRI DÜNYALARIN ADAMLARI

Hiçbir þeyimiz yoktu elimizde,
Yüreðimizde kalmýþ adamlýðýmýzdan baþka.
Yavaþ yavaþ tükettik bizden kalanlarý,
Kimi düþtü þehit, kimi vuruldu sýrtýndan..
Soframa ekmek koyan babam;
Adamlýk en kutsal sanat deðil miydi?

Sýnýr boylarýnda kaybolmuþ vicdaným,
Leþ avýnda kurdum, yiðidim, adamým!
Nice tezgahlarý var gâvurun,
içimden vurdu beni, kendi silahýmla..
Ayný duayý okuyan düþman evlatlarý vatanýn,
Vuruldu iman dolu þarjörüyle yine kalbinden!
Sen kimlerden, ben kimlerden, biz hep beraber,
ayný yerden, ayný kaynaktan!

Pir Sultan, Halid-i Baðdâdi, Mevlânâ Celaleddin..
Yazýldýk eski takvimlere tarih diye!
Baþka yerlere baþka yollardan ayný adam;
kýymette þeddeli, marifette keyfiyyetli milyonlar adam,
Hepsi birbirinden þöhretli...
Haktan, batýla giden mermi,
Yýldýrýmdan, selden süratli.

Cengiz, Yavuz, Fatih ya da Kanuni,
Ýlk sadasý Ýslam’ýn Hazreti Bilal’i..
Hiç unutmazdýn ya o son peygamberi,
Hani nerede kaldý adamlýk?
Dilimiz ayný, dinimiz ayný, ama apayrý;
Milyarlarca adamdýk!

Sosyal Medyada Paylaşın: